Tako smo konačno zaokružili akciju „Peloponez 2011″. Svašta smo videli, a još svašta – nismo. Naravno, iluzorno je i očekivati da vidite „sve“ na jednom običnom letnjem odmoru, gde su prioriteti, ipak, kupanje i sunčanje. A neki od izleta, pentranja po tvrđavama i vožnji po sporednim putevima – bili su, osim naše iskrene radoznalosti, delom motivisani i humanitarnim porivima…
Mesinija je daleki, jugozapadni deo Peloponeza, za koji se može mirne duše reći (tj. napisati) da je jedan od najlepših delova Grčke, čak i uz rizik da to deluje kao uobičajeno otrcana fraza iz turističkih vodiča.
Sveti Prohor Pčinjski rođen je u prvoj polovini XI veka, kao jedino dete imućnih roditelja. Pošto su mu roditelji umrli, odriče se bogatog nasleđa i svetovnog života i povlači se u usamljenički, monaški život u Nagoričanskim planinama.
Poluostrvo Mani je poznato po čitavom nizu stvari, koje pripadaju uglavnom istoriji. Ovde su živeli, i još žive, ponosni Manioti (ili Manijci), koji su svoj kraj uspeli da odbrane i u vreme najveće najezde Turaka, da sačuvaju svoju nezavisnost i održe jedinu slobodnu teritoriju na vrlo, vrlo širokom okupiranom području Grčke i Balkana.
